ชุดถ้อยคำ-มันสั้นไป-ตีความได้หลากหลาย-ขอตีความ "ข้อคิด"ให้ฟังเลยละกัน...
.
สมัยเรียนนิติปรัชญา-มีนักนิติปรัชญาบางท่านเชื่อว่า
"#นิติศาสตร์"เป็นศาสตร์ที่มีความสมบูรณ์ในตัวเอง-
(นิติศาสตร์บริสุทธิ์)-สารภาพตรงๆผมก็เคยคิดแบบนั้นนะ-ผมว่ามันเท่ห์ดี-ผมคิดถึงขนาดจะทำให้ ศาสตร์ทางกฎหมาย-มันมีกระบวนการคิดแบบคณิตศาสตร์-แต่ก็มีอาจารย์ท่านนึงได้เตือนสติเอาไว้ว่า
"สนธยา (ตอนนั้นผมชื่อ สนธยา) นายจะทำแบบนั้นไม่ได้หรอก นิติศาสตร์มันไม่ใช่คณิตศาสตร์"...แต่ด้วยความดื้อรั้นผมก็เชื่อ "ทฤษฎีนิติศาสตร์บริสุทธ์ของผมต่อไป / โดยตัดคุณค่าอื่นทิ้งให้หมด
....
แต่พอเรียนจบ
ออกมาเผชิญโลกแห่งความจริง โลกแห่งการทำงานจริงๆ การคิดหรือทำแบบนั้น มันช่าง "ไร้เดียงสา และไร้มนุษยธรรม"ยิ่งนัก
....
การที่ใครสักคนทำผิดเราไม่จำเป็นต้องใช้กฎหมายเสมอไป_ถ้าใช้แล้ว มันโหดร้ายต่อผู้อื่น หรือสร้างความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่นเกินสมควร
....
#ทำยังไง.?
.
#อืม=มันบอกกันไม่ได้ / พอคุณทำงานก็จะรู้เองแหละ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณต้องมั่นใจว่าคนๆนั้นเป็นคนดีจริงๆ เป็นคนตั้งใจทำงาน เค้าแค่พลาด คุณจะเอาเขาถึงตายเลยหรือ? ไม่ช่วยเขาเลยหรือ?
แม้กฎหมายจะไม่เปิดช่อง
มันก็มีตั้งหลายวิธีหนิ ที่จะช่วยชีวิตคนได้
.
บางทีใช้หลัก "เมตตาธรรม"มันก็ส่งผลดีมากกว่า
"หลักกฎหมาย"นะ...
..
ฝากไว้ให้คิด.
..อย่าให้หลักกฎหมายมันยิ่งใหญ่กว่า
สามัญสำนึก หรือหลักธรรมะเลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น