การทำงานในระดับ "จิตวิญญาณ"

บังเอิญเจอ "#ประโยคนี้"เข้าอย่างจัง ในหนังสือของนักเขียนชาวญี่ปุ่นท่านนึง__เก็บมาใคร่ครวญเเล้ว มันรู้สึกชาไปทั้งตัว รู้สึกเจ็บ

แปล๊บ เหมือนโดนตีแสกหน้าเข้าอย่างจัง...

.

เมื่อเก็บมา"สะท้อนคิด"ทำให้ผมนึกถึงคำพูดของ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ที่ท่านชอบใช้คำนี้...สรุปสาระสำคัญได้ว่า เวลาทำงานต้องใส่จิตวิญญาณลงไปด้วย อย่าสักเเต่ว่าทำ ต้องทุ่มเททั้งหัวใจ เเละจิตวิญญาณ

.

การที่งานสักงานจะออกมาสำเร็จมากน้อยเพียงใด มันมีหลายปัจจัยมากเลยครับ ทั้งปัจจัยภายนอก เเละปัจจัยภายใน ผมคงไม่อธิบายปัจจัยทั้งหมด

.

เรามาลองโฟกัสที่คำว่า "จิตวิญญาณ"

จิตวิญญาณ ในที่นี้หมายถึง จิตสำนึก เเละจิตใต้สำนึก 

เราต้องเอาจิตทั่งสามส่วนใส่ลงไปในงาน

.

ในเบื้องเเรก ในการทำงานอะไรก็ตาม เราก็ทำด้วยจิตสำนึกนั่นเเหละ งานมันก็จะออกมาดีระดับนึง เเต่มันจะออกมาดีเเบบเเห้งๆ ไม่ชุ่มฉ่ำหัวใจ มันไม่รู้สึกได้รับการเติมเต็ม ทำงานในระดับนี้ ผมว่ายังไม่พอ ต้องไปลึกกว่านั้น

.

ต้องลึกไปถึงระดับ จิตใต้สำนึก การที่จะทำงานในระดับจิตใต้สำนึกได้เราต้องรักงานนั้นจริงๆ หลงใหลกับมันจริงๆ รู้สึกเติมเต็มทุกครั้งที่ได้ทำงานนั้นๆ มันจะเกิดสภาวะ flow เวลาทำงาน มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ผมก็เคยไปถึง "สภาวะ"เเบบที่กล่าวมานะ เเต่จะเป็นตอนเวลาทำงานอดิเรก เช่น วาดรูป เล่นดนตรี เป็นต้น / เเต่ในเรื่องงานยังไปไม่ถึงครับพยายามอยู่

(นั่นเเหละสาเหตุทีผมเขียนว่า พอผมได้ยินประโยคที่ว่า "เวลาทำงานให้ใส่จิตวิญญาณลงไปด้วย"เหมือนโดนตีเเสกหน้า เเละรู้สึกชาไปทั้งตัว)

.

เเล้วจะทำยังไงล่ะ?

.

ศึกษาวิธีคิด วิธีการทำงานของ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ก็ได้ครับ

ผมรู้สึกว่าอาจารย์เเกทำงานในระดับจิตวิญญาณจริงๆ

.

Zolo